Wij kijken zo in het heelal. Recht boven ons
de blote ruimte, het grote vallen. De ontelbare
lichtjes, ze zijn er allemaal. Het knispert
onder onze stappen. Het kleine aardewerken knappen
van verkalkte schelpen. Wij lopen tussen dromen
en kort kreupelhout op een wit oplichtend paadje
van stukgelopen scherven. Voor ons, achter, door ons
lopen alle anderen. Al zijn ze niet te zien.
Een bijna onbestaande wind knippert
ademgaten in het duister van de kruinen
als extra sterren in de nacht. Hieronder
ligt de tijd in dikke lagen aangetrapt.
Wij zijn een telganger.
Wij gaan telkens met gelijke benen.
Lans Stroeve
We look out onto the universe. Right above us
the big drop, naked space. Innumerable
points of light, all present. It crackles
under our feet; a tiny earthenware snapping
of calcified shells. We walk through dreams
and undergrowth along a glowing white path
of trampled shards. All the others walk before,
behind and through us, though they are unseen.
An almost non-existent wind flickers
breathing holes in the darkness of the treetops
like extra stars in the night. Here below,
time has been trodden down in thick layers.
We are an ambling creature,
We`ll take each step in unison.
Lans Stroeve
translation: Michele Hutchison
Wy sjogge sa it hielal yn. Rjocht boppe ús
de bleate romte, it grutte fallen. De ûntelbere
ljochtjes, se binne der allegear. It knisteret
ûnder ús stappen. It lytse ierdewurken knappen
fan ferkalkte skelpen. Wy rinne tusken dreamen
en koart beamkeguod op in wyt opljochte paadsje
fan stikkenrûne diggels. Foar ús, achter, troch ús
rinne alle oaren. Al binne se net te sjen.
In hast ûnbesteanbere wyn knisteret
asemgatten yn it tsjuster fan de krunen
as ekstra stjerren yn 'e nacht. Hjirûnder
leit de tiid yn tsjokke lagen oantrape.
Wy binne in telder.
Wy gean iderkear mei likense skonken.
Lans Stroeve
Oersetting: Tsead Bruinja
Vandaag is alles toeval. Terwijl
de omgeving meer lawaai maakt, meer
ogen heeft en de trein maar net op
de rails blijft, zit naast mij een reiziger
Zweeds te praten in zijn mobiel en lees
ik de oude Tranströmer die niet meer
reizen wil maar door de reis bezocht
wordt door een koekoek uit Zaïre.
Eerste dag van de rest van de reis
met leesbril. De wolken zijn dik, het licht is
wit. Met een vliegtuig naar de zon,
niet naar ver maar simpel recht
hierboven is een gedachte.
Daar gaat het vliegtuig. Binnen de seconde.
Vanuit hier gezien hangt het verderop
laag en stil. Het vliegt maar binnen
de rechthoek van het treinraam beweegt
het net zo min als ik. Wat wel
reist en hard ook is de doorzichtige
rij bomen langs het spoor.
Lans Stroeve
Aanbeveling van stichting Poëzieclub
Winter 2007
'Vandaag is alles toeval. Terwijl', bladzijde 79, is een hommage aan de
Zweedse dichter Tomas Tranströmer. De koekoek uit Zaïre komt uit het
gedicht 'De koekoek' uit de bundel De Treurgondel, vertaald door J. Bernlef
(Amsterdam: De Bezige Bij, 1996); tweedehands gekocht in 2004.
Idag är allt tillfälligt. Medan
omgivningen bullrar än mer, har fler
ögon och tåget nätt och jämt
håller sig på rälsen, sitter bredvid mig en resenär
och pratar svenska i sin mobil och läser
jag den äldre Tranströmer som inte längre
vill resa men som på resan besöks
av en gök från Zaire.
Resten av resans första dag
med läsglasögon. Molnen är tjocka, ljuset är
vitt. Med flygplan mot solen,
inte fjärran men helt enkelt rakt
härovanför är en tanke.
Där flyger planet. Inom en sekund.
Härifrån sett hänger det därborta
lågt och stilla. Det flyger men innanför
tågfönstrets rektangel rör det sig
lika lite som jag. Däremot
reser, rasande snabbt den genomskinliga
raden träd längs spåret.
Lans Stroeve
översättning: Niklas Anderberg
`Vandaag is alles toeval. Terwijl`, sidan 79, är en hyllning till den svenske poeten
Tomas Tranströmer. Göken från Zaire kommer från dikten `De koekoek` ur samlingen
De Treurgondel, översatt av J. Bernlef (Amsterdam: De Bezige Bij, 1996); en bok jag köpte antikvariskt 2004.
Duits
6
Pluie et grêle fouettaient les fenêtres. L’arbre avait fraîchement
bourgeonné, si bien que son feuillage ne se perdait pas, mais
il se démenait et trépignait comme un possédé. Dans la fausse
lumière de la rue, ses branches paraissaient incolores. Elles
remuaient sauvagement, en noir et blanc, comme dans un fusain
grossier. Des gars. Quelle violence.
M’appuyant sur les coudes, je m’étais assise droit devant la fenêtre
ruisselante et je voyais s’émousser les contours. L’eau descendait
en petits canaux et les nouvelles gouttes s’abattaient et explosaient
comme des bombes.
Tout à coup, je vis passer paresseusement un énorme poisson, puis,
tout de suite après, un autre. Des requins !
Une nageoire dorsale triangulaire se dessina un bref instant contre
le ciel.
7
Cette barque ne prend pas l’eau. Elle est faite d’un bois solide
et les deux planches servant de banquettes tiennent bien ensemble
les deux flancs.
Cependant, il y a de l’eau dedans. De mes pieds nus et bruns, je tape
de temps à autre dans les flaques au fond. L’eau est aussi chaude
que l’air, aussi chaude que mes pieds. Elle est toute caresse.
À lents coups de rame, j’entre dans une allée bordée d’arbres. Ici,
le vent a peu de chances et le soleil me brûle plus fort.
Je suis assise sur une banquette de cette barque. Du bois du fond,
de nombreux yeux bombés me regardent incessamment. Les peaux
qui sèchent me troublent. Avec un petit seau, je me penche une énième
fois par-dessus bord et verse vivement de l’eau fraîche sur leurs corps.
De nouveau, ils brillent, de nouveau, ils semblent sémillants.
Mais de nouveau, ils semblent pleurer. Et le soleil est sans pitié, si
bien qu’en moins de rien ces yeux se bombent encore plus. L’eau
fraîche dans les flaques se met aussi à chauffer et soudain mes pieds
ne supportent plus d’y taper. Tout à coup, ils se trouvent à gauche
et à droite de moi sur la banquette.
Mais ils puent le poisson et du coup, je ne les veux pas si près de moi.
Petit livre d’eau de Lans Stroeve a été achevé
d’imprimer pour l’hiver 2016 dans un tirage de
65 exemplaires. La plaquette Klein Water Boek
parut d’abord en 1991 ; en 2007, elle fut inclue
dans son recueil Leerling in de tijd, publié
aux éditions Arbeiderspers. Petit livre d’eau
est traduit du néerlandais par Jan H. Mysjkin,
avec l’oeil complice de Pierre Gallissaires.
Marc Vleugels de Studio 3005 en a assuré
l’édition. La couverture a été imprimée par
ses soins ; l’intérieur par Drukkerij Econoom.
Roemeens
